Op dat moment, rond 1782, bouwde de lakenfabrikant Matthias Strunck zijn woon- en handelsgebouw. Van alle leden van het “ruige kledingstuk” behaalde hij de grootste omzet. De lakenfabrikanten van de “grove kledingstukken” verwerkten de wol van de Eifelschapen en produceerden voornamelijk laken voor de lokale markt in het hertogdom Jülich.
De fabrikanten van de “fijne kledingstukken” zoals Scheibler, Barkhausen of Troisdorf kochten in tegenstelling tot de “grove kledingstukken” Spaanse merinowol van hoge kwaliteit en verwerkten deze tot kostbare en modieuze kledingstukken, die aan de koninklijke hoven van Engeland naar Rusland. Als gevolg hiervan waren hun verkopen en inkomsten veel hoger, wat te zien is aan hun prachtige huizen.
Voor het huis stond een wollen wasgoed op de Roer.
In de eerste helft van de 19e eeuw behoorde het huis toe aan Johann Hubert Ubach of zijn weduwe. In de volkstelling van 1799, Hubert Ubach, 39 jaar oud, een fabrikant, zijn vrouw Anna Sybille née Mathie, 40 jaar oud, en zijn 16-jarige nichtje Anna Cath. Sybertz vermeld. J.H. In de eerste twee decennia van de 19e eeuw was Ubach een van de belangrijkste grove lakenfabrikanten.
In 1817 leende hij aan de plaatselijke volmolencoöperatie 600 daalders tegen een rente van 4% om een huis te kopen en kreeg hij een hypotheek op het huis en de twee handelsmolens als onderpand. Hij behoorde in 1808 en 1817 tot de gemeenteraad van Monschau. Blijkbaar was het paar kinderloos. De weduwe verschijnt in 1830 in een adresboek als lakenfabrikant in Monschau.
Op 25 februari 1826 brak er brand uit op de Stehling, die deze en 2 andere naburige huizen verwoestte. De Rheinisch-Bergische Feuerversicherungs-Anstalt betaalde 2.431 daalders voor de wederopbouw in 1828-1829. Het naburige huis aan Stehling 10, dat ook werd verwoest, werd pas in 1925/26 herbouwd.
Na het overlijden van de weduwe Anna Sybille Ubach, volgens de kadastrale aantekening in 1851, verwierf de Julius Oederbank in Aken het huis, dat het in 1861 doorverkocht aan de verzekeringsagent Theodor Küpper, die hier met zijn gezin woonde.
Het gebouw huisvest sinds de jaren 1850 verschillende openbare voorzieningen. Vanaf 1857 was hier enige tijd het vredeshof van Monschau gehuisvest.
Tussen 1908 en 1919 bevonden zich hier de zetel van het “Spaar- en kredietfonds van het district Montjoie” (later Kreissparkasse), de stadskas van Monschau en de gemeentelijke schatkamers van Höfen, Rohren en Kalterherberg. In 1919 nam de spaarbank van de wijk Montjoie zijn intrek in het gebouw dat nu Café Kaulard op het marktplein is.
Na de Tweede Wereldoorlog kocht de spaarbank-directeur Ewald Förster het huis, vandaar dat het gebouw in de volksmond bekend staat als “Haus Förster”.
In 2008 kocht de familie Walentovski (nu de eigenaren van Café Hüftgold) het huis en verbouwde het tot hotel.
In 2018 nam de huidige eigenaar, Johannes Zeller, het huis over en verhuurt daar momenteel kamers en vakantieappartementen (www.haus-stehlings.de).